Dune ditayangkan di Washington, D.C., pada Disember 3, 1984, di The Kennedy Center dan telah dikeluarkan sedunia pada Disember 14. Pra-pengeluaran adalah ekstensif, tidak hanya kerana ianya berdasarkan pada novel jualan terbaik, tetapi kerana ianya diarahkan oleh David Lynch, yang mempunyai kejayaan dengan Eraserhead dan The Elephant Man. beberapa majalah mengikuti penerbitan itu dan menerbitkan rencana yang memuji filem itu sebelum pengeluarannya,[8] semua bahagian dari pengiklanan dan barangniaga dari Dune, iaitu juga termasuk dokumentari untuk televisyen seperti juga barang yang diletakkan di kedai permainan.[9]

Sambutan

Filem ini telah dicalonkan untuk Anugerah Akademi untuk Suara Terbaik (Bill Varney, Steve Maslow, Kevin O'Connell dan Nelson Stoll).[10]

Roger Ebert memberikan Dune 1 bintang dari 4 dan menulis "Movie ini amatlah berselerak, tidak menyeluruh, hodoh, tidak berstruktur, pengusiran sia-sia ke dalam alam keruh dari salah satu lakon layar paling keliru sepanjang zaman."[11] Ebert menambah: "Plot movie ini tanpa ragu bermakna lebih kepada orang yang membaca herbert berbanding dari yang berjalan dalam sejuk, "[11] dan kemudian dinamakan "movie paling teruk dalam tahunan."[12] Pada At The Movies dengan Gene Siskel dan Ebert, Siskel mulakan ulasannya dengan berkata "ianya secara fizikal hodoh, ianya mengandungi sekurang-kurangnya berdozen babak berlumuran darah luar kasar, sesetengah dari kesan khasnya adalah murah — murah yang mengejutkan kerana filem ini berkos yang dilaporan $40-45 juta — dan ceritanya yang mengelirukan melebihi kepercayaan. Jikalau saya tidak buat penjelasan terus terang, saya benci menonton filem ini."[13] Filem ini kemudian disenaraikan sebagai filem paling teruk dari 1984 dalam episod "Stinkers of 1984" mereka.[14] Ulasan negatif lain difokuska pada isu yang sama sepertimana pada jangka filem tersebut.[15]

Janet Maslin dari The New York Times juga memberikan Dune ulasan negatif dari 1 bintang dari 5. Dia berkata bahawa, "beberapa dari watak dalam Dune adalah psikik, iaitu meletakkan mereka dalam posisi unik yang berupaya memahami apa yang berlaku dalam movie tersebut" dan dijelaskan bahawa plot telah "berbahayanya terlebih muat, sepertimana hampir semua mengenainya."[16]

Variety memberikan Dune ulasan negatif yang kurang menyatakan "Dune merupakan epik sci-fi yang besar, berongga, imaginatif dan dingin. Visualnya unik dan dan penuh dengan insiden, filem David Lynch memegang faedah berpunca dari tarikan permukaan yang amat banyak tetapi tidak, dari persetujuan sendiri, mencipta jenis fanatisme yang membuatkan novel 1965 oleh Frank Herbert salah satu dari kegemaran sepanjang zaman dalam genrenya." Mereka juga menyatakan bagaimana adaptasi Lynch meliputi seluruh novel tersebut, tetapi cuma mensetkan berbagai dunia, watak, kekaguman dan kuasa yang bertugas memerlukan lebih setengah-jam dari ekspositori skrin masa." Mereka tidak menikmati barisan pelakon dan mengatakan "Francesca Annis dan Jurgen Prochnow membuatkan pasangan diraja yang hebatnya menarik hati, Siân Phillips mempunyai sesetengah detik yang mempersonakan sebagai ahli sihir yang berkuasa, Brad Dourif secara efektifnya gila, dan yang terbaik dari kesemuanya ialah Kenneth McMillan, dimana mukanya diselaputi oleh ketumbuhan aneh dan yang berterapung seperti Blue Meanie yang dihidupkan."[17]

Richard Corliss, dari majalah Time, memberikan Dune ulasan negatif, menyatakan bahawa "Kebanyakan movie sci-fi menawarkan pelepasan, sebuah cuti dari kerja rumah, tetapi Dune adalah sesusah seperti ujian akhir. Anda perlu memadatkan dalamnya." Beliau menyatakan bahawa MacLachlan, 25, meningkat secara hebatnya dalam peranan itu, cirinya, lembut dan manja pada permulaan, membawa glamor kelelakian sebaik sahaja dia menjalankan misinya." Dia mengakhiri dengan berkata "Pelakon kelihatan dipukau oleh mantera yang Lynch jahitkan sekeliling mereka — terutamanya Francesca Annis yang berkilauan, sebagai ibu Paul, yang membisik garisnya dengan desakan wahyu yang erotik. Pada saat apabila Annis berada pada skrin, Dune mencari pusat emosi yang telah dielakkan darinya dalam perbarisannya yang dekor rokoko dan kesan khas austiere. Dia meningstkan akan apa movie boleh tercapai apabila mereka mempunyai seperti juga sebagaimana minda."[18]

Ilmiawan filem Robin Wood memanggil Dune "fliem paling berlucahkan homophobik yang pernah saya lihat",[19] manakala Dennis Altman mencadangkan bahawa filem itu menunjukkan bagaimana "rujukan AIDS mula menembusi budaya popular" pada 1980an, bertanya, "Adakah cuma kemalangan bahawa dalam filem Dune penjahat homoseksual mempunyai sakit bernanah pada mukanya?"[20]

Sementara kebanyakan kritik adalah negatif terhadap Dune, kritik dan penulis sains fiksyen Harlan Ellison adalah dari pendapat berbeza pada masa itu. Dalam buku filem kritisisme 1989 beliau, Harlan Ellison's Watching, beliau berkata bahawa $42 juta penerbitan gagal kerana kritik telah dinafikan pengskrinan pada minit terakhir selepas beberapa penjadualan semula, satu keputusan oleh Universal bahawa, menurut Ellison, membuatkan komuniti filem rasa resah dan negatif terhadap Dune sebelum pengeluarannya.[21] Ellison kemudian menjadi salah satu dari pengulas filem positif yang sedikit.

Ulasan sedikit yang lebih digemari memuji pendekatan noir-gaya seni Lynch kepada filem itu. Yang lain membandingkannya kepada filem Lynch lain yang samarata sukar dicapai, seperti Eraserhead, dan menegaskan bahawa untuk menontonnya, penonton harus sekali sedar akan alam semesta Dune. Dalam bertahun sejak keluaran mulanya Dune telah memperoleh ulasan lebih positif dari kritik online[22] dan penonton.[23]

Akibat dari kurang komersial dan sambutan kritikalnya, semua rancangan mulaan untuk sequel Dune telah dibatalkan. Ianya telah dilaporkan bahawa David Lynch telah mengusahakan lakon layar untuk Dune Messiah[24] dan telah diupah untuk mengarah filem Dune yang kedua dan yang ketiga. Dalam tinjauan kembali, Lynch dimaklumkan beliau tidak patut mengarah Dune:[25]

Saya mula menjualkan pada Dune. Merenung kembali, tiada salah orang lain tetapi diri saya. Saya mungkin tidak patut buatkan gambar itu, tetapi saya melihat kemungkinan bertan untuk benda yang saya suka, dan ini merupakan struktur untuk buatkan mereka didalam. Terdapat amat banyak bilik untuk ciptakan dunia. tetapi saya mempunyai penanda kuat dari Raffaella dan Dino De Laurentiis dari jenis apa filem yang mereka jangkakan, dan saya tahu saya tidak mempunyai potongan akhir.[26]

Dalam pengenalan untuk cerita ringkas 1985 beliau dari koleksi Eye, Frank Herbert membincangkan sambutan filem dan penyertaan beliau dalam penerbitan, memuji Lynch, dan menyenaraikan babak yang telah digambarkan tetapi ditinggalkan dari versi yang dikeluarkan. Beliau menulis, "Saya menikmati filem ini walaupun seperti potongan dan saya diberitahu sebaik sahaja saya menontonnya: Apa yang dicapai pada skrin ialah pesta visual yang bermula sebagai Dune mula dan anda mendengar dialog saya semua melaluinya.." Herbert juga mengatakan, "Saya mempunyai bantahan kecil mengenai filem, tentulah. Paul merupakan lelaki memainkan tuhan, bukan tuhan yang boleh berikannya hujan."[27]